ร้านชำสำหรับคนอยากตาย
เป็นเหมือนเรื่องสั้นจบในเล่มที่จะมีต่อก็ได้ หรือ ไม่มีต่อก็ได้ เนื้อหาค่อนข้างเสียดสีแบบฮาอยู่นะ พอดูปีที่ตีพิมพ์แล้วก็คิดได้ว่านักเขียน และ คนแปล เขาล้ำจริงๆ
ภายในเล่ม เนื้อเรื่องชวนให้เราได้ตั้งคำถามกับตัวเองเหมือนกันว่าถ้าเราเปลี่ยนจากคำที่หมายถึงจบชีวิต เป็นอย่างอื่นแทน ความหมายแทบไม่แตกต่างกันเลย ยกตัวอย่างเช่น การพยายามที่จะตายมันก็เหนื่อย ไม่ต่างกับการพยายามเพื่อจะใช้ชีวิตเลยนะ
แล้วถ้าเรามันเหนื่อยเท่ากันทำไมเราไม่เลือกที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปละ เพื่อดูต่อว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง ถ้าการจบของชีวิตเหมือนการเปิดปิดไฟ เราจะห่วงทำไมว่าจะเจออะไรต่อจากนี้ เพราะ ถ้าเราไม่เอาแล้วเราก็สามารถเลือกได้อยู่ดี
สุดท้าย การมีชีวิตฆ่าคุณให้ตายได้เหมือนกัน
===============
เกล็ดความรู้ที่น่าสนใจในเล่มที่ผมว่าน่าสนใจ คือ
วันที่ 7 มิถุนายน 1954 Alan Turing จุ่มลูกแอปเปิ้ลลงในสารละลายไซยาไนด์แล้ววางมันไว้บนโต๊ะกลม จากนั้นเขาก็วาดภาพแอปเปิ้ลลูกนั้นก่อนจะกินมัน ว่ากันว่านั่นเป็นสาเหตุให้เครื่องหมายการค้าของบริษัทแอปเปิ้ลเป็นรูปลูกแอปเปิ้ลโดนกัด
ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องจริงรึเปล่านะ แต่น่าสนใจดี
ตัวเล่มไม่หนา ไม่บางจนเกินไป layout จัดวางมช่วยให้เราอ่าน และ ทำความเข้าใจได้เร็วขึ้น ถ้าไม่รู้จะอ่านอะไร หรือ อยากอ่านอะไรบางอย่างเพื่อผ่อนคลาย เล่มนี้เหมาะมากเลยครับ
สุดท้ายขอจบด้วย quote ในเล่มที่ว่า
เราเองก็ไม่ควรจะเรียกร้อง เอาอะไรจากชีวิตมากจนเกินไป ถ้าทำอย่างนั้น เราก็จะอยากจบชีวิต
สนใจสั่งซื้อหนังสือ ตรงนี้เลยนะครับ >> https://shope.ee/AUQhXA6Mly
